Cały ten bezkresny Bałtyk zlał się w bagatelną kroplę dziś. Rzucam swoją pierwszą kartę, może ją dostaniesz Ty?

Chyba znowu najzwyczajniej drzazga w głębi gdzieś tkwi mnie. Mimo że jest bardzo fajnie, więcej, więcej ciągle chcę.

Chciałbym z Tobą móc rozmawiać, gdy nie słucha inny ktoś. Przecież nie chcę Cię poganiać, czasem tylko z Tobą być – ot, co…

Nie potrafię nawet opisać, a co dopiero ująć w rymy i wersy, świeżości Twego spojrzenia zza mgiełki… tej mgiełki, którą tak bardzo pragnę widzieć w Twoich oczach… Miłość…? Czy nie znamy się trochę za krótko? Nabieram coraz większej wiary w to, że tak bardzo czujesz ją do mnie, a sam… Sam coraz mniej cierpliwie czekam na każde spotkanie z Tobą… Chyba jestem pewien… Czasem dwoje ludzi spotyka się i po prostu… Po prostu wiedzą, że raźniej będzie im razem. Nie muszą długo się poznawać, gdyż sporo już wiedzą o sobie… W gruncie rzeczy są do siebie podobni… Wspólne myśli, pragnienia – tacy podobni, ale… Ale zarazem różni, by zawsze mieli o czym ze sobą porozmawiać… Tak. Jestem pewien. Kocham Cię.

Niby znam Cię tak niedawno, A czuję, jak gdyby z rok. Jesteś mi ostatnią prawdą – Chyba tkwi w tych słowach coś.

Pewnie trochę jest za wcześnie, By ten niemy wzniecić szept. Lecz całkiem niedługo pewnie Już powiemy… „Kocham Cię”.

Nad spokojnym polskim morzem Skrzydła rozpostarła noc. Światło latarni w Niechorzu Rozświetlało każdy krok.

Lśnił w Twych oczach blask ogniska, Delikatny dmuchał wiatr. Odnalazłem w Tobie przystań, Bałtyk śpiewał szeptem fal.

Usiedliśmy tam, na plaży, Dotknęliśmy dłoni swych. Teraz, co się tylko zdarzy, Chcę przy Tobie zawsze być.