• Przepraszam, którędy dojdę na Plac Hołdu Pruskiego?
• Skręci Pan w lewo przy Netto – tylko teraz mielone 3,99zł za kilogram – i pójdzie pan prosto do świateł przy McDonaldzie – cheeseburger jedynie 2zł – a dalej w prawo przez Aleję Kwiatową – chryzantemy jedynie 3zł sztuka – i już pan będzie na miejscu. Niech pan koniecznie wstąpi do Brama Cafe, tam jest promocja na kawę latte – jedynie 6,50zł za filiżankę plus herbatnik gratis.

Wyobrażacie sobie kogoś tak odpowiadającego na proste pytanie?

Dlatego nie rozumiem ludzi korzystających z tych śmiesznych automatów, które w miastach są stawiane, co to mają dotykowy ekran i można je zapytać gdzie jest Zamek albo Knajpa. Ja rozumiem – korzystać ze zdobyczy informatyki żeby zaoszczędzić czas w urzędzie albo ominąć kolejkę w banku. To nie tylko jest hi-tech, ale i oszczędza czas i/lub pieniądze. Ale pytanie o drogę? Przecież taki automat na ogół:

• został „hacknięty” przez jakiegoś małolata i pokazuje „możesz teraz bezpiecznie wyłączyć komputer”
• jest beznadziejnie nieintuicyjny w obsłudze
• zasłania 85% planu miasta i informacji reklamami
• albo co gorsza wyświetla informacje tylko o obiektach, których właściciele zapłacili za reklamę
• nie pokazuje „tu jesteś” na mapie
• a w ogóle ilu ludzi potrafi szybko odnaleźć drogę, czytając mapę?

Zapytanie przechodnia „przepraszam, gdzie jest poczta?” na ogół skończy się szybką odpowiedzią co najwyżej drugiej-trzeciej pytanej osoby. Bez reklam. Bez przebijania się przez menu. Bez rozglądania się, gdzie ja właściwie teraz jestem. „Zapytanie” maszyny trwa na ogół wielokrotnie dłużej.

Jeśli więc nie jest tak, że nie znamy ani słowa w języku przechodniów, po co marnujemy czas przy tych automatach? Technika tak, ale nie za wszelką cenę 😉

Ciekawy temat na osobny wpis: czy takie systemy, jak Google mają świadomość? Są hipotezy, że świadomość pojawia się samoistnie w odpowiednio złożonych systemach. Może Internetowi daleko do złożoności ludzkiego mózgu, ale jakiś cień świadomości samego siebie być może już uzyskał. Zwłaszcza, że o swej świadomości może być przekonana jedynie sama istota świadoma – nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić w jakikolwiek sposób z zewnątrz.

Ale to temat na osobny wpis.

W tym chcę poruszyć temat: wyszukiwarka internetowa a ludzka wiedza. Niektórzy zaczynają myśleć, że takie np. Google zna całą wiedzę i wszystkie myśli, jakie kiedykolwiek powstały w ludzkich głowach. Jeśli ktoś coś kiedyś pomyślał, to ślad tej myśli znajduje się w Internecie. Np. po co to wszystko? pomyślano aż 53 miliony razy 😉

Czy takie twierdzenie można odwrócić? Czyli jeśli w Google czegoś nie ma, to nikt nigdy tego nie pomyślał? Wpisałem w Google frazę nie ma już wrażliwych ludzi i niczego nie znalazłem. Czy to znaczy, że ze światem nie jest jeszcze tak źle? Że nikt nigdy nie pomyślał o tym, że wrażliwości na świecie już brak? Strasznie to optymistyczne 🙂

Niestety, znalazł się taki jeden Węgorz co opisał sprawę jak wyżej. Mój golb prędzej czy później zostanie zindeksowany i pojawi się pierwszy wynik na Google’u na pytanie o kres ludzi wrażliwych. Tak oto Węgorz zdołował świat.

PS Oczywiście, w Internecie nie ma każdej myśli, a jedynie te opublikowane. Cała nadzieja więc w krajach Trzeciego Świata – bez dostępu do internetu – oraz w tyraniach, gdzie publikować nie wolno. To dzięki myślom ich obywateli Internet nigdy nie zyska ogólnoludzkiej świadomości.