Bukiet papierowych kwiatów to wszystko, co mogę dać – parę tak nieśmiałych słów, gdy nie mogę w nocy spać.

Może powiesz, że to mało i tak zawsze wierzę, że to, co raz się napisało nigdy się nie zmieni, nie.

Czarnych liter ciąg na kartce, może nie zrozumiesz ich. Chłodną mową tak naprędce skreślisz nasze wspólne dni.

Może jednak Ty masz rację – ja nie mogę kochać Cię. Miną kolejne wakacje, spokojnie zapomnij mnie…

Znalazłem wiersze z dawnych dni, gdzieś w zeszycie zapisane. Nie taki w nich miałem być, moje słowa zamazane.

Pozornie nic nie zmienia się, wciąż marzę o tym samym. Znów wielki się nie ziścił sen, a cel jest coraz dalej. I chciałbym wreszcie siłę mieć…

Były chwile radości gdzieś daleko, była i nadzieja w swej głupocie. Odpłynęła swoją rzeką, zostawiając mnie na lodzie.

Były chwile zrozpaczenia, kiedy wiatr dął prosto w oczy. Wszystko, wszystko się znów zmienia, nowy rozdział w życiu kroczy…

Nic się nie zmienia od lat, niezmienny życia mego bieg. Wspomnień dawnych blady blask nie dobędzie mnie na brzeg…